Onlarca yıldır, formlarına ve işlevlerine göre ürün satın alıyoruz: Bizi iyi hissettiren ve iyi hissettiren kıyafetler giyiyoruz, yaşam tarzı ihtiyaçlarımızı karşılayan arabaları sürüyoruz, biz Mekanlarımıza ve konforlarımıza uyan mobilyalar için alışveriş yapıyor. Tüketici döngüsünün hiçbir yerinde, paramızı harcadığımız ürünlerin kaynağını düşünmek için önemli bir alan bırakmadık.

2000’lerin başında, işler ustaca değişmeye başladı. Çevre dostu ve işgücü uygulamaları, aniden, manşetler yapıyordu, bizi aslında ürünlerimizi fiziksel olarak yapan insanları ve uygulamalarının bir bütün olarak dünyadaki etkilerini düşünmeye zorluyordu. Yine de, bazı insanlar süreçleri kabul etmedikleri şirketleri boykot etme sözü vermesine rağmen, genel bir ifade olarak şirket arka plan kontrolleri ile ilgili olduğunda her zaman oldukça yüzeyde kaldık. Zara elbisesi bize iyi göründüğü sürece, söz konusu elbiseyi giymenin çevresel etkisini düşünürken gözlerini kapattık.

Bu yıl gerçekleşen tarih tanımlayan şeyler, şirketlerin tarihin en iyi tarafında olmasını talep eden bir harekete dolaylı olarak itti.

Ancak, şaşırtıcı olmayan bir şekilde, 2020’nin hizmet ettiği kültürdeki sismik değişimler göz önüne alındığında, satın alma eğilimlerimiz bir kez daha derin değişiyor gibi görünüyor. Bu yıl meydana gelen tarih tanımlayan şeyler dolaylı olarak, şirketlerin tarihin en iyi tarafında olmalarını talep eden bir harekete-bu tarafın ne olursa olsun. Artık sadece ayakkabılarımızın rahat olmasını ve aslında işleri için layık olduklarını kazanan insanlar tarafından üretilmesini umursamıyoruz, ancak şimdi şirketin ayakkabının “uyandırmasını” ve utangaç olmasını sağlamasını talep ediyoruz.

Şimdi birçoğu Pradas ve Teslas ve Boşlukların bize siyasi olarak nerede durduklarını ve tartışmalı olarak cevaplarını sadece kendilerine uygunsa kabul etmelerini istiyor. Çok sayıda kişi, bir şirketin ahlakının ve bir CEO’nun dini, politik ve sosyal bakış açılarının, bize sattıkları ürünlerin uygunluğu kadar alışveriş yaparken önemli olduğunu seçti. Ancak bu sektörde sürdürülebilir ve adil bir bakış mı? Burada taleplerimiz kalacak mı?

Yaratıcı serbest çalışan Hana Tova, “Bir şirketin inandığım nedenleri desteklediğini kesinlikle fark ediyorum” diyor. “Seçim yapılırsa onlardan başkalarından alışveriş yapmak istiyorum. Örneğin, Colin Kapaernick reklamından sonra Nike kitaplarıma çıktı. ” Tova ayrıca, mevcut siyasi ve sosyal iklim göz önüne alındığında, birçok şirketin şimdilik “Gurur Ayı boyunca her şeyi gökkuşağına çevirebileceğini” ve yılın geri kalanında benzer açıklamalar yapmaktan uzaklaşabileceğini belirtiyor.

Öte yandan Austin’de bir topluluk organizatörü olan Eva Ganguly, Sweathop ve hapishane emeği kullandığı bilinen yerlerde alışveriş yapmaktan kesinlikle kaçınıyor. Bununla birlikte, etik alışveriş yapmanın kendi başına bir ayrıcalık olduğunu anlıyor. “Zavallı insanlar büyük kutu mağazalarında alışverişten kaçınmaya karar veremezler” diyor.

Belki de, karşı karşıya kaldıkları sebep eve daha yakın isabet ederse, bazı markalardan uzak durmaya ve uzak durmaya çok daha yatkınız. Örneğin, New Yorker Roxanne Calderon, Zara’nın farkında olmasına rağmen kötü fabrika koşullarını sık sık belirtmesine rağmen, hala orada alışveriş yaptığını itiraf ediyor. “Çünkü gösteri benden bağımsız olarak devam edecek” diyor. “Ama sanırım bu uygulamaların ne kadar yaygın olarak bilinmesi ve nedeni ne kadar önemsediğimi gerçekten bitirmek zorunda.”

Long Island’da anonim kalmayı tercih eden bir katip, Calderon’un düşünceleri: “Sanırım sahibine katılmıyorum ve hala hizmetlerini kullanabilirim ama eğer [biliniyorlarsa] gerçekten ahlaki olarak anlaşılabilir ve bu konuda çok tutarlı bir şekilde halka açıklar, ben onları desteklemek istemeyebilir. ”

Artı, ahlakı kabul etmedikleri şirketlere yatırım yapmaktan kaçınan büyük bir sorunla mücadele etmek zorunda kalabilirler: Çok sayıda marka boyutlarını taşımıyor, bu nedenle az sayıda kişiden kaçınmak daha büyük baş ağrılarına neden olabilir. Örneğin, CEO’su Yael Aflalo’nun şirket içinde ırkçı bir kültürü teşvik etmek ve siyah işçileri tanıtmayı reddetmekle suçlanan Reformasyon.

“Artı boyutlu spektrumun alçak ucundayım ama CEO’yu bilmek beni üzdü. Bu markadan kaçınabilseydim, yapardım ”diyor New York’ta yaşayan Alexandra Cornelious. “Nihayetinde, bir şirketin sadece CEO olduğunu değil, kullandığı insanlar olduğunu düşünüyorum.”

2020, hesaplaşma yılı olarak şekillendikçe, daha önce “ahlaki” olarak kabul edilen birçok şirket artık bir şey olarak kuzgunlaşıyor.

Markaları tedarik zinciri üzerindeki çalışanlar üzerindeki etkileri, çevre üzerindeki etkileri ve hayvan kullanımlarına göre sıralayan web sitesi iyi web sitesi, etik alışverişin bir ölçekte bakılabileceği fikrinden de çalışır. Bir şirket, işçilerini oldukça telafi etmeyebilir, ancak örneğin çevresel ayak izlerine dikkat edebilir.

Söylemeye gerek yok, 2020 yıl olmak için şekilleniyore hesaplama, daha önce “ahlaki” olarak kabul edilen birçok şirket artık başka bir şey olarak kuzgunlaşıyor.

Yakın zamanda ırksal olarak profil oluşturan ve siyah alıcıları tanımlamak için kod kelimelerini kullanmakla suçlanan Antropologie’den, Salvatore Ferragamo’ya, aktör Tommy Dorfman tarafından “ırkçı, transfobik ve vücut pozitif değil” çalışma ortamını ilan ettiği için patlama yaptı, birçok moda markası Endüstrinin daha iyi olmasını talep eden ülke çapında bir sosyal uyanışın yankılarını ele alıyor.

Ve sadece inceleme altına alınan moda endüstrisi değil: Black Lives Matter protestolarını takiben, tüm türlerin şirketleri konuşmanın bir parçası olmaya mecbur hissetti. Spotify, Tiktok, gıda satıcıları ve diğerleri birlik mesajları yayınladı, genellikle çalışma gününü nedenin önemini vurgulamak için duraklattı.

Ayrıca ünlülerden ve etkileyicilerden dayanışma şovları da talep ediyoruz: aktivistler tarafından karada sosyal politika değişiklikleri yapmak için teşvik edilen bir sosyal medya kampanyasının bir parçası olarak #BlackoutTuesday hashtag’inin yanında kara kutular göndermediğinde çok sayıda kişilik saldırıya uğradı.

Tabii ki, bu, insanlar değişim getirmek için satın alma gücünü ilk kez kanalize etmiyorlar. Ancak, yakın tarihte ilk kez mesaj tüm endüstrilerde gerçekten yankılanıyor gibi görünüyor. Amerika daha iyisi için değişecek mi? Sadece zaman gösterecek.